Bebeğinize Fransız Kalın

Bebeğinize Fransız Kalın kitabı Gün Yayıncılık’ın son çıkardığı kitaplardan biri. Ben Türkçe olarak basılacağını öğrendiğim günden beri sabırsızlıkla bekliyordum. Orjinalini okuyup çok beğenen arkadaşlarım vardı. Gün yayıncılık sağ olsun baskıdan çıkar çıkmaz sıcağıyla 2 tane gönderdi biri benim biri de sizlerden biri için, yazının altına yorum bırakan kişiler arasından 1 kişiye hediye edeceğim. (Çekiliş için son tarih 5.Mayıs) Not: isimsiz yorumlar çekilişe dahil edilmeyecektir. Lütfen isim bırakarak yorum yapın.

Hamile kaldığımı öğrendiğim günden beri yani 5 yıldır o kadar çok anne-bebek kitapları okudum ki, sayısını hatırlamıyorum. Ama içlerinde çok severek okuduğum sayılıdır. Bazıları çok sıkıcı geldi, bazılarını uygulamak imkansızdı falan filan. Tabii ki çok faydasını gördüklerim de oldu. Ama bu kitap hem keyifli bir anı romanı gibi hem de gerçekten çok faydalı bilgiler var. Keşke Gökçe doğmadan okusaydım. 

Kitabın yazarı Pamela Druckerman Amerikalı bir gazeteci, eşinin işi sebebiyle Fransa’da yaşamaya başlıyor. Orada yaşarken hamile kalıyor ve bebeği olduktan sonra daha önce hiç dikkatini çekmeyen bazı şeyler ilgi odağı haline geliyor. Mesela nasıl oluyor da bir kafede tüm Fransız anneler keyifle kahvelerini içerken o çocuğuyla uğraşmaktan bir şeye fırsat bulamıyor, restorantta kendi çocuğu yemek gelene kadar ortalığı talan ederken nasıl oluyor da Fransız bebeleri sakince yemeğin gelmesini bekliyor, o da ne, parkta hiçbir çocuk elinde bir şeyler atıştırmıyor. 3 aylıktan itibaren kendi kendine uyuyan çocuk mu? herhalde şaka olmalı derken konuyu derinlemesine araştırmaya karar veriyor. 

Aslında yıllardır süregelen, kültürel olarak aktarılmış, kendilerinin farkına bile varmadıkları Fransız çocuk yetiştirme teknikleri var. Pamela bir çok uzmanla, anneyle v.s. konuşarak bunları kaleme alıyor. Uygulanabilir bir çok şey var ama %100 yapılabilir diyemem, çünkü bunlar orada herkesin kabul ettiği kurallar, bizde ise etrafın etkisiyle biraz zor. 

Mesela çocuklara özel menü diye bir kavram yok, çocuklar yetişkinlerin yediği herşeyi yiyor. Ama ilginç olan kreşlerde (ki orada çocuklar 9 aylıkken başlıyor ve bu gayet normal karşılanıyor) önceden Yemek Komisyonu konferansında belirlenen menüler sunuluyor. Konferansta Paris kreşlerinin şefi ve bir çok kreşten şefler bulunuyor. Belirlenen menüler gurme restoran menüsü gibi, mesela bir öğlen İngiliz usulü organik patates yatağında dill soslu colin balığı var :)) Tatlı olarak da pişmiş organik elma. Bu yemekler inanılmaz bir titizlikle seçiliyor. Epey bir şaşırdım o bölümü okurken.

Bu arada Pamela sürekli Amerikalı ve Fransız anne karşılaştırması yapıyor ve Amerikalı anneler birebir Türk annelere benziyor. O kadar güldüğüm yerler var ki, çok eğlendim diyebilirim. Amerikalılar, dünya çocuğun etrafında dönüyor gibi davranıyorlar diyor, Fransızlar öyle değil, çocuklarını önemsiyorlar ama çocuğun kulu kölesi olup saçlarını süpürge etmiyor.

Amerikalı anneler gibi çocuklarını o kurstan bu kursa sürüklemiyorlar, birlikte güzel vakit geçirmenin daha önemli olduğunu düşünüyorlar. Çocuklara dünyanın merkeziymiş gibi davranmıyorlar, parkta kaydıraktan kayınca çocuğuna tezahürat yapan bir anne varsa kesinlikle Fransız değildir diyor Pamela :)) Türk olabilir bence :)) 

Kendilerine ait zaman konusunda çok katılar ve buna çocukların da saygı duymasını sağlıyorlar. Çocuğunuz için kendinizi parçalayın diyen kitaplar yanında çok iyi geldi diyebilirim :))

Size kitaptan alıntılar yapmak istiyorum, her bir satırın altını çizmek istediğim bir kitaptı gerçekten. Arada bir açıp belli yerleri okumayı planlıyorum. Eğer bebek bekliyorsanız mutlaka okuyun.

Kapı komşum Anne benden bir kaç ay önce doğuracak. Her ne kadar Amerikan dünyasının yeme ve endişelenme çarkında olsam da, Anne ve diğer hamile Fransızların gebeliklerini de çok farklı yaşadıklarını idrak ediyorum. Öncelikle hamileliğe bağımsız bir araştırma projesi gibi yaklaşmıyorlar. Bir sürü Fransız ebeveynlik kitabı, dergisi ve web sitesi var. Fakat bunları okumak zorunlu görünmüyor ve kimse kendini buralarda kaybetmiyor. Karşılaştığım kimse bir ebeveynlik felsefesi hakkında kitap aramıyor hatta farklı metotların adını bilmiyor bile.

Fransız anneler bana sıklıkla nerede doğum yapacağımı soruyor fakat doğum şeklimi sormuyor. Pek ilgileniyor gibi durmuyorlar. Fransa'da doğum şekliniz size bir değer katmıyor ya da nasıl bir ebeveyn olacağınızı tanımlamıyor. Doğum sadece bebeği rahminizden kollarınıza sağ salim almanızın bir yolu olarak görülüyor.

Dört aylık dönemden itibaren Fransız bebekler düzenli şekilde besleniyor. Daha da garip olan; Fransız bebekler kabaca aynı zamanlarda yemek yiyor. Ufak tefek farklar dışında anneler çocuklarını sabah sekiz, öğlen on iki, on altı ve son olarak aksam yirmide besliyorlar. Kahvaltı, öğle yemeği, ikindi atıştırmalığı ve akşam yemeği. (Bu arada ikindi atıştırması dışında aralarda atıştırma yok)

Fransizlar da çocuklarını tenis, eskrim ya da ingilizce derslerine gönderiyorlar ama bunu ne kadar iyi ebeveynler olduklarının bir kanıtı olarak yapmıyorlar. Ya da gittikleri derslerden gizli silahlar gibi bahsetmiyorlar. Fransa'da bir çocuğu C.tesi sabahı müzik dersine yazdırmak beyninde bir bölgeyi çalıştırımak için yapılmıyor. İyi vakit geçirmesi için yapılıyor. Fransız ebeveynler keşfetmeye ve farkındalık kazanmaya inanıyor.