Anneler Gününüz Kutlu Olsun

Neredeyse 1,5 yıl oldu anne olalı. Hep derler ya anne olunca anlarsın diye, öyle oluyormuş gerçekten. 

Ne anladın derseniz, anneliğin çok çok zor olduğunu anladım.

Hep kendinden vermen gerektiğini, o minicik sana muhtaç can için canını bile hiçe sayabileceğini anladım.

Uykusuz geceler, yemek yemeye bile fırsat bulamadığın günler, kendin için ayırdığın her saati çocuğunla geçireceğin saatten çaldığın hissi ve vicdan azabıyla savaşman.... Başını alıp gitmek gibi bir seçeneğinin artık olmayışı, her şeyde önce onu düşünmen, her an endişe içinde olman, aklının sürekli onda kalması. 

Anne olduktan sonra artık eski hayatın çok uzak bir hayal olarak kalıyor o bir gerçek, arada o başıboş günleri çok özlediğimi inkar etmiycem.

Ama öyle şeyler var ki, bütün bu sıkıntıları unutturuyor, 

o canından can verdiğin minik kuş, sana bakıp da gözlerini kısarak kocaman gülüyor ya, üstüne basa basa ANNE diyor ya, işten geldiğinde koşa koşa sarılıyor ya işte o anda her şey siliniyor, bir gece önce uyumayıp seni delirtmiş bile olsa uykudan uyanıp sana güldüğünde hepsini unutmuş oluyorsun. Ve Allah'a her gün şükrediyorsun onu verdiği için...

Siz de böyle küçük bir çocuktunuz ve anneniz sizi büyütmek için çok şeyden vazgeçti. Eğer hala yanınızdaysa sımsıkı sarılın, eminim tüm hediyelerden daha iyi gelecektir.

ANNELER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN...