İçimde minik bir kalp atıyor...

Bir süredir bu yazıyı yazmak istiyorum ama doğru zaman mı değil mi karar veremediğim için biraz gecikti, daha doğrusu nasıl yazacağımı da bilemedim. Bir yerden başlıyorum bakalım sonu nasıl gelecek;

Tatilden döndükten sonra yani Temmuz'un ilk haftası öğrendim ki, aslında biz tatilde 2 kişi değil 3 kişiymişiz :) Eşim, ben ve bebeğimiz :) 

Tatil dönüşü şüphelenip evde yapmak üzere test aldım, çıkan iki çizgi de yanılgıya yer vermeyecek kadar kırmızıydı. Amanın hamileyim galiba dedim. Sonra doğru kan testine, orada da sonuç doğrulandı. Ama ben yine de inanamıyordum. Doktorum izinde olduğu için 15 gün onu bekledim, zaten o doğrulayana kadar ve kalp atışlarını duyana kadar evet hamileyim diyemedim :) İçimde bir kalp daha attığını duyunca rahatladım. Doktorumu gördüğümde 8.Haftanın içindeydim.

Hamile olduğumu anladıktan sonra birden bire tuhaflıklar gelmeye başladı, sürekli tuvalete taşınma, çabucak yorulma, halsizlik, sık sık acıkma ve fakat buna rağmen hiç bir şey yemek istememe :) 

Blog yazılarımı da bu yüzden ihmal ettim, her hafta başka bir zorluk yaşıyordum çünkü, 6.Haftada bir uyku hali başladı sürekli uykulu geziyor, akşam onda uyuyakalıyor, sabah işe giderken zor kalkıyordum. Neyse ki bir hafta sürdü sadece. Sonraki 2 hafta tansiyonum düştü işten gelip sürekli hasta gibi yattım, zor bir dönemdi, vücut bir süre sonra yeni tansiyona uyum sağladı, 7.haftadan sonra iştahımı tamamen kaybettim hatta yemeklerden iğrenir oldum, tek tesellim bulantı ve kusma sorunumun olmamasıydı. Ama 2 saatte bir acıkıp hiç bir şey yemek istememek de çok sinir bozucuydu. Çorbalar sağ olsun bir de yoğurtlu makarna :) O şekilde 2 hafta idare ettim. Şimdi 11.Haftanın içindeyim iştahım eski performansına dönmedi ama yavaş yavaş bişeyler yemeye başladım.

Ne hissediyorsun derseniz 2 gün öncesine kadar pek bir şey hissetmiyordum, ne zaman ki tekrar doktora gidip ultrasonda hareket eden, ayaklarını oynatan, hatta eliyle göbek kordonuna dokunan o miniği gördüm işte o zaman amanın içimde gerçekten bir bebek var dedim :) Geçen gittiğimde henüz bir şey belli olmuyordu fasulye gibiydi. Ama bu sefer kafası, kolları, bacakları olan 4 cm'lik minyatür bir bebek gördüm.

Bu arada, kısmetse aynı anda hem anne hem de teyze olucam :) Benden bir hafta sonra da kızkardeşimin hamileliğini öğrendik :) O benden 2 hafta geride. Bu durum ailede sevinç yaratmakla birlikte en çok annemi düşündürüyor, nasıl yetişicem ikinize birden diye dertleniyor. Ama bizim için eğlenceli oldu, sürekli sende böyle oldu mu, sen şu hapı mı alıyorsun diye bilgi alışverişinde bulunuyoruz :) Tabii hayatımızın en önemli günlerinden birinde birbirimizin yanında olamayacağımız düşüncesi biraz üzüyor beni ama kuzenlerin aynı yaşta olması onlar için çok güzel olacak.

İşte son dönemlerde durumum bundan ibaret o yüzden bir süre blogda yemek tarifleri göremeyebilirsiniz ama eğlenceli bişeyler yazmaya çalışıcam söz :)